Η κατάσταση στη Ζάκυνθο και προετοιμασία του ταξικού κινηματος.

Είχα γράψει και παλιότερα για το zante και τη ζάκυνθο και αρκετοί θα θυμούνται την εκβιαστική απόλυση της εγκύου («’Η το “ρίχνεις” ή απολύεσαι») και τον αγώνα του εργατικού κέντρου ζακύνθου για αυτό το ζήτημα.

Ο χθεσινός Ριζοσπάστης είχε ένα άρθρο του συντρόφου Τάκη Στρούζα γεμάτο στοιχεία για τη ζάκυνθο και το ως προετοιμάζουν οι κομμουνιστές εκεί την απεργιακή αναμέτρηση και τα συλλαλητήρια στις

Στο δρόμο της ρήξης

Ο μεγαλύτερος κλάδος στη Ζάκυνθο είναι οι ξενοδοχοϋπάλληλοι, που εργάζονται εποχιακά, ανασφάλιστοι, βαθιά εκμεταλλευόμενοι. Η τρομοκρατία στους χώρους δουλειάς οργιάζει. Αυτοί που πιο οξυμένα βιώνουν στο πετσί τους τις εργοδοτικές αυθαιρεσίες είναι οι μετανάστες. Ενόψει της οικονομικής κρίσης η κατάσταση θα δυσκολέψει ακόμα περισσότερο. Ηδη στο νησί είναι 500 άνεργοι περισσότεροι από πέρσι. Το καλοκαίρι θα είναι λιγότερες οι προσλήψεις προσωπικού και θα μειωθεί η τουριστική περίοδος. Οι εργοδότες καλούν τους εργαζόμενους σε συναίνεση και υποταγή, προκειμένου να βγουν αλώβητοι από την κρίση.

Ανάλογη είναι η κατάσταση και στους άλλους κλάδους. Στις κατασκευές η δουλειά έχει πέσει κατακόρυφα τον τελευταίο 1,5 χρόνο. Στο εμπόριο και τα σούπερ μάρκετ επεκτείνονται οι ελαστικές μορφές απασχόλησης, τα σπαστά ωράρια και οι συμβάσεις ορισμένου χρόνου. Χαρακτηριστικό παράδειγμα στα σούπερ μάρκετ «Βερόπουλος», όπου πριν 2 μήνες, με τη δικαιολογία ότι έληξε η σύμβαση εργασίας, απολύθηκε συνδικαλίστρια, με απειλές ότι θα μπει στη μαύρη λίστα για να μην μπορεί να βρει δουλειά πουθενά. Σε όλα τα παραπάνω, η μεγαλοεργοδοσία έχει τις «ευλογίες» και τη στήριξη του αστικού κράτους που υπηρετούν πιστά τα κόμματα του κεφαλαίου ΝΔ - ΠΑΣΟΚ και του ευρωμονόδρομου. Ανάλογη δουλειά κάνουν και τα δεκανίκια τους, οι ξεπουλημένες ηγεσίες της ΓΣΕΕ και των Ομοσπονδιών Ιδιωτικών Υπαλλήλων και Ξενοδοχοϋπαλλήλων. Βάζουν πλάτη στο να περνούν τα αντεργατικά τους εκτρώματα. Το έδειξαν άλλωστε στην τελευταία συνάντηση που είχαν με την ηγεσία του ΣΕΒ.

Ο δρόμος της ρήξης, της σύγκρουσης με την εργοδοσία και την πολιτική που υπηρετεί τα συμφέροντά της είναι αυτός που πρέπει να ακολουθήσουν οι εργαζόμενοι, μέσα από τα ταξικά συνδικάτα, το ΠΑΜΕ. Μόνο έτσι μπορούμε να εμποδίσουμε την αντεργατική λαίλαπα. Αυτό είναι που φοβούνται πραγματικά. Γι' αυτό και στη Ζάκυνθο διώκουν 13 συνδικαλιστικά στελέχη. Τους ενοχλεί που αναγκάζονται να κάνουν υποχωρήσεις κάτω από την πίεση του ταξικού κινήματος και έχουμε τρανταχτά παραδείγματα στο νησί. Ομως αυτό που φοβούνται περισσότερο είναι, ενόψει της κρίσης, μήπως βγει η εργατική τάξη στο προσκήνιο, με προσανατολισμό την αντεπίθεση. Γι' αυτό και το συλλαλητήριο στις 17 Μάρτη έχει σημασία να είναι μαζικό ώστε να δημιουργούνται οι προϋποθέσεις για αλλαγή των συσχετισμών σε όλα τα επίπεδα προς όφελος της εργατικής τάξης και των άλλων λαϊκών στρωμάτων. Με την ίδια αποφασιστικότητα συνεχίζουμε τη μάχη και για την απεργία στις 2 του Απρίλη.

Τάκης ΣΤΡΟΥΖΑΣ
Πρόεδρος του Εργατικού Κέντρου Ζακύνθου