Η Ταξική Πάλη γίνεται από Ταξικά Συνδικάτα

Μετα την απαράδεκτη και ΤΑΞΙΚΗ απόφαση των "ανεξάρτητων" δικαστηρίων που υπηρετούν τους εφοπλιστές σχετικά με τη δολοφονία ουσιαστικά των 8 εργατών στο Πέραμα, τα Συνδικάτα της Ναυπηγοεπισκευαστικής Ζώνης παλεύουν για τη Συλλογική σύμβαση εργασίας και ενάντια στην ανεργία.

Την προηγούμενη Τετάρτη 11 Μάρτη, και μετά από κάλεσμα των διοικήσεων των ταξικών στο ΥΕΝ, συγκεντρώθηκαν άνεργοι και εργάτες της Ζώνης να διαδηλώσουν την απόφαση τους να μην μείνουν απαθείς μπροστά στην πολιτική κυβέρνησης - ΕΕ που τους καταδικάζει στην ανεργία. Ζητούν μέτρα ενάντια στην ανεργία.

Στην απαίτηση τους για συνάντηση με τον υπουργό δέχονται απάντηση ροπαλα και χημικά. Ο αγώνας δεν θα σταματήσει εδώ, οι εργάτες οργανωμένοι στα συνδικάτα τους θα διατρανώσουν τον αγώνα τους. και θα αφήσουν τους "εξεγερμένους" να απολογούνται στον καπιταλισμό.

Διαβάστε περισσότερα στον Ριζοσπάστη

8 Μαρτίου η μέρα της Γυναίκας

Κριτική...

Και με τη δύναμη που μας δίνουν οι αποφάσεις του 18ου Συνεδρίου του Κόμματος προχωράμε...

Καιρό τώρα ήθελα να γράψω αυτή τη κριτική αλλά λόγω εξεταστικής το ανέβαλα. Πρόκειται για κριτική σε ένα κείμενο-δήλωση της ΠΟΔΝ (WDFY) .

Η δήλωση:

"Η Παγκόσμια Ομοσπονδία Δημοκρατικών Νεολαιών, μαζί με τις οργανώσεις-μέλη της και τις φίλες οργανώσεις, παρακολούθησε με πολλή προσοχή όλη την διαδικασία γύρω από το δημοψήφιμα που διεξήχθη στη Μπολιβαριανή Δημοκρατία της Βενεζουέλας, και οδήγησε σε μια σαφή νίκη για τις δυνάμεις που συσπειρώνονται γύρω από τον συνοδοιπόρο πρόεδρο Hugo Chávez, σαν μια νέα ένδειξη υποστηριξης προς τον ηγέτη της επανάστασης και της σταθεροποίησης της Μπολιβαριανής Επανάστασης και της απήχησής του(σ.μ.: δημοψιφίσματος) σε όλη τη Λατινική Αμερική.

Τα τελευταία δέκα χρόνια, επέτρεψαν στο Βενεζουελάνικο λαό να πετύχει σημαντικές κοινωνικές εξελίξεις, βάζοντας όλες της πηγές της χώρας να δουλεύουν για τους φτωχότερους που ποτέ δεν είχαν τίποτα, και την ίδια στιγμή να γίνουν παράδειγμα για όλη τη Λατινική Αμερική και όλες τις προοδευτικές δυνάμεις του κόσμου, για την απόφασή του να χτίσει ένα καλύτερο μέλλον, όπου η Βενεζουελάνικη νεολαία θα έχει αποφασιστικό ρόλο, παρόλη την χειραγώγηη των ΜΜΕ που στοχεύει τους φοιτητές, που ενεργά απορρίπτουμε και καταδικάζουμε(σ.μ.:τη χειραγώγηση!!)

Η ΠΟΔΝ θερμά χαιρετίζει τον συνοδοιπόρο Πρόεδρο Hugo Chávez, τη νεολαία και το λαό της Βενεζουέλας, για τους οποίους είναι δέσμευση η Επανάστασή της (σ.μ.:Βενεζουέλας), εκ μέρους ολων των μελών και φίλων οργανώσεων, καλεί όλους τους προοδευτικούς νέους της γης να γιορτάσουν αυτή τη νίκη ενός λαού που είναι όλο και περισσότερο ένα παράδειγμα για όλη την προοδευτική νεολαία του πλανήτη ότι είναι δυνατό να χτιστεί ένας καλύτερος κόσμος."

Αυτή η χρήση συνέχεια της "Επανάτασης", χωρίς να γνωρίζω ακριβώς τι θέλουν να πούν οι σύντροφοι στην ΠΟΔΝ με προβληματίζει. Αυτό σίγουρα που δεν είναι ο Chavez, είναι το "ηγέτης της επανάστασης" χαχαχα!! τουλάχιστον όχι ακόμα, διότι δεν έχει μπει στη στρατιγική του μια σοσιαλιστική επανάσταση, ούτε έχει ήδη ηγηθεί σε κάποια, καθώς δεν έχει γίνει καμία!!

ΣΙΓΟΥΡΑ ΕΙΜΑΙ 1000% ΑΛΛΗΛΕΓΥΟΣ με το ΒΕΝΕΖΟΥΕΛΝΙΚΟ ΛΑΟ, και η "μπολιβαριανή διαδικασία" όπως την λένε οι σύντροφοι στο ΚΚΒ έχει φέρει θετικές αλλαγές. Τελευταία μάλιστα διάβασα για μερικά μέτρα εθνικοποίησης βιομηχανιών τροφίμων που είναι σε πολύ σωστή κατεύθυνση αν και χαρακτηρίστηκαν "προσωρινά" απο την κυβέρνηση.

ΑΛΛΑ "Επανάσταση", τι επανάσταση, σ/φοι; ποιος πήρε την εξουσία από ποιον; ναι, μέσα στη Βουλή είναι ο Chavez αλλά έξω το κεφάλαιο(δηλαδή οι κεφαλαιοκράτες) έχει την εξουσία. αυτοί κατέχουν τα μέσα παραγωγής.

ΣΙΓΟΥΡΑ η ανακοίνωση θα πρέπει να είναι αισιόδοξη, να δίνει δύναμη στο βενεζουελάνικο Λαό που αγωνίζεται. Αλλά, αν και πολύ θα θέλαμε να είχε γίνει ή να γίνει μια Επανάσταση στη Βενεζουέλα και να έρθει η εργατική τάξη και οι συμμαχοί της στην εξουσία, κάτι τέτοιο δεν έχει γίνει και δεν μπορούμε να δηλώνουμε ως γεγονότα, τους στόχους ή τη στρατιγική μας.

"...Προτιμάω το μεροκάματό μου και είναι αναφαίρετο δικαίωμά μου να διεκδικώ τον πλούτο που παράγω και μου ανήκει...."

Αυτό είναι το γράμμα -ή μάλλον το τελεσίγραφο- καθε παιδιού της εργατικής τάξης. Δεν πάει άλλο να δουλεύουμε και άλλοι να καρπώνονται την εργασία μας.
Η εργασία είναι δική μας και δικαιώμά μας όπως και το προϊόν που παράγει και μας ανήκει.
Είναι η απάντηση σε κάθε υπερασπιστή του συστήματος(που πλέον σαπίζει) είτε αυτός είναι Σανιδάς-δικαστής-εισαγελέας, είτε είναι αστός πολιτικός, είτε οι δυνάμεις καταστολής.
Αυτή θα είναι η απάντηση της εργατικής τάξης και στο ίδιο το σύστημα, δηλαδή τους εργοδότες, τους επιχειρηματιες, τους εφοπλιστές, με λιγα λόγια στους κατόχους των μλεσων παραγωγής.

Ονομάζομαι Νικολόπουλος Νίκος και είμαι φοιτητής της ΑΣΟΕΕ. Είμαι 22 ετών και εργάζομαι παράλληλα με τις σπουδές μου από τα 17 μου χρόνια, τότε μάλιστα με βιβλιάριο εργασίας ανηλίκου. Τελείωσα με άριστα το Λύκειο και προσπαθώντας να ανταποκρίνομαι στις υποχρεώσεις της σχολής μου, εργάζομαι τα τελευταία 5 χρόνια καλύπτοντας - όσο γίνεται με τα ψίχουλα που παίρνεις ως 4ωρος ή άλλοτε ως 6ωρος ή όταν εργάζεσαι με σύμβαση ορισμένου χρόνου χωρίς να ξέρεις αν θα εργάζεσαι τον επόμενο μήνα - τις ανάγκες μου, καθώς δε γίνεται να επιβαρύνω στο ελάχιστο το ήδη βεβαρημένο κόστος ζωής της οικογένειάς μου (κάρτες, δάνεια, λογαριασμοί, ενοίκια).

Η παρένθεση αυτή κ. Σανιδά μπορεί για σας να είναι 5 λέξεις και να διαβάζεται γρήγορα. Για μένα όμως είναι το ξεφύσημα του πατέρα μου πάνω από τους λογαριασμούς του μήνα, τα δάκρυα της μητέρας μου όταν ερχόταν σπίτι απολυμένη για να αυξηθούν τα κέρδη τους, το άγχος της καθημερινής επιβίωσης. Και γράφεται πολύ δύσκολα. Θεωρούσα πάντα, κ. Σανιδά, πολύ άξιους τους ανθρώπους που εργάζονταν. Ηταν τιμή μου να συναναστρέφομαι ανθρώπους που κέρδιζαν την καθημερινότητά τους με τον ιδρώτα τους. Αισθάνομαι πολύ περήφανος που είμαι γέννημα - θρέμμα της εργατικής τάξης. Οση είναι κ. Σανιδά η τιμή μου για την εργασία μου και φροντίζω γι' αυτό πάντα να είμαι παράδειγμα, τόσο ισχυρή είναι και η επίγνωση πως τον πλούτο τον παράγουμε εμείς, οι εργάτες, μαζί με τη φτωχοαγροτιά, που έχει το δικό της μερίδιο στο μόχθο και τον κόπο για επιβίωση.

Και όταν καταλαβαίνει, κ. Σανιδά, ο εργάτης, ή αν θέλετε ένας νεολαίος που ετοιμάζεται ως η νέα βάρδια της εργατικής τάξης, ότι από τον ιδρώτα του, από τα χέρια του, από το μυαλό του βγαίνουν τα τεράστια υπερκέρδη τους, όταν νιώθει την εκμετάλλευση, το ξεζούμισμα, τον απάνθρωπο καθημερινό θάνατο, την πίεση να γίνεται πιο παραγωγικός, να δεχτεί να ζει με όλο και λιγότερα - και δεν αναφέρομαι μόνο στις πενιχρές αυξήσεις των μισθών από τις ξεπουλημένες ηγεσίες της ΓΣΕΕ, αλλά και στο ξεπούλημα στους ιδιώτες παμφάγους κερδοβγάλτες, της υγείας, της παιδείας, της κοινωνικής ασφάλισης και άλλων, αλλά και των απολύσεων - τότε, κ. Σανιδά, έχετε δίκιο! Αυτός ο εργάτης είναι επικίνδυνος! Και είναι επικίνδυνος γιατί σταματάει να πατάει το διπλανό του και του δίνει το χέρι. Καταλαβαίνει πως όλους τους εργάτες στο ίδιο καζάνι μας βράζουν. Οργανώνεται. Απευθύνεται στο σωματείο του. Σκέφτεται πια πώς θα αντιδράσει. Σκέφτεται τον τρόπο.

Υπάρχει όμως, κ. Σανιδά, ένα τείχος σχεδόν αδιαπέραστο γι' αυτόν τον εργάτη. Ενα τείχος ψηλό, μαύρο, έτοιμο να πέσει πάνω του και να τον καταπιεί. Ο φόβος. Ο φόβος κ. Σανιδά για τον εργάτη σήμερα δεν είναι απλά μια λέξη. Ετσι ζει και εδώ οφείλω να σας δώσω συγχαρητήρια. Γιατί τόσο η δικαιοσύνη, με το ταξικό της χαρακτήρα (δείτε για παράδειγμα πόσοι εργολάβοι ή πόσοι εφοπλιστές πήγαν φυλακή για τα εργατικά εγκλήματα που στοιχίζουν τη ζωή συναδέλφων) παίζει το ρόλο της στο φόβο αυτό, όσο και εσείς προσωπικά, που με την πρόσφατη παρέμβασή σας σε δίκες που ακόμη δεν έχουν καλά - καλά ξεκινήσει, ζητάτε την κεφαλή κάθε εργάτη που αγωνίζεται «επί πίνακι», υπερασπίζοντας ολοκάθαρα το μεγάλο κεφάλαιο.

Εργαζόμενος τους τελευταίους 5 μήνες στα «Τζάμπο», στο κατάστημα της Βάρης, παραδειγματικά και όντας ένας από τους αποδοτικότερους υπαλλήλους (τουλάχιστον αυτή ήταν γνώμη της εταιρείας πριν απεργήσω!), συμμετείχα στην πανελλαδική απεργία στις 10/12. Δε σας κρύβω ότι χρειάζεται δύναμη για να απεργήσει ένας νέος εργαζόμενος. Ηξερα βλέπετε από το ευρύτερο τρομοκρατικό κλίμα που καλλιεργεί η εταιρεία, ποια θα ήταν η αντίδραση της τελευταίας. Προσπαθούσα παράλληλα να οργανώσω τους υπόλοιπους συναδέλφους στο κλαδικό μας σωματείο, τον Σύλλογο Εμποροϋπαλλήλων Αθήνας, που χαίρει βαθιάς εκτίμησης από τους εργάτες του κλάδου, καθώς σε αυτό πλειοψηφούν οι συνεπείς ταξικές δυνάμεις του ΠΑΜΕ.

Η αντίδραση της εργοδοσίας ήταν να με απολύσει 5 μέρες μετά την απεργία στα μέσα του μήνα και μπροστά σε όλο το προσωπικό του καταστήματος, ανακοινώνοντας πως «ο συνδικαλισμός εδώ μέσα απαγορεύεται»! Μετά από κινητοποιήσεις του σωματείου μου, των ταξικών δυνάμεων του ΠΑΜΕ, που εσείς τις χαρακτηρίζετε «εγκληματικές», η επιχείρηση ακύρωσε την απόλυση. Αξίζει να σημειωθεί η ιδιαίτερη προσοχή που έδειξε στο ζήτημα της απόλυσης και η συνεπής στάση του ΚΚΕ και από την άλλη η εκκωφαντική σιωπή των ΜΜΕ και των κομμάτων του ευρωμονόδρομου. Στη συνέχεια, στις 7/1, μετά το τέλος της εργασίας μου, μου είχαν κλείσει το αυτοκίνητο εντεταλμένοι της εργοδοσίας. Αργότερα, σε επόμενες κινητοποιήσεις, ομολόγησαν τις πράξεις τους σε τέσσερα στελέχη διάφορων σωματείων. Στην αρχή, αφού με έσυραν σε μια καφετερία με ψέματα και προσχήματα, με κράτησαν εκεί με τη βία, προσφέροντάς μου μάλιστα 50.000 ευρώ εξ ονόματος των εταιρειών «Τζάμπο» και «Μπένετον» για να υπογράψω την οικειοθελή αποχώρησή μου από την εταιρεία.

Κύριε Σανιδά, αυτό που τους απάντησα είναι μάλλον δύσκολο να το καταλάβετε, καθώς φαίνεται ότι από τη θέση σας σε μιά από τις εξουσίες του συστήματος όπως λέγεται, αντικειμενικά το υπηρετείτε, επομένως απ' αυτή τη θέση διώκετε όσους εργάτες σηκώνουν κεφάλι. Απάντησα κ. Σανιδά πως είναι μερικά πράγματα σ' αυτή τη ζωή για μένα που ούτε πωλούνται ούτε αγοράζονται! Τους είπα κ. Σανιδά πως δεν είμαι εμπόρευμα! Προτιμάω το μεροκάματό μου και είναι αναφαίρετο δικαίωμά μου να διεκδικώ τον πλούτο που παράγω και μου ανήκει. Οπως (θα έλεγα «καταλαβαίνετε», αλλά όχι!) φαντάζεστε λοιπόν, είχα ρίξει εκείνο το αδυσώπητο τείχος του φόβου. Ετσι, στην άρνησή μου, απάντησαν με ευθείες απειλές κατά της ζωής μου και της ζωής της αδελφής μου, του πατέρα και της μητέρας μου, για τους οποίους γνώριζαν όπως μου αποκάλυψαν πού δουλεύουν, τι ώρα σχολάνε και πού μένουμε. Στην αδιάλλακτη στάση μου να χρηματιστώ ή να τρομοκρατηθώ, απολύθηκα για δεύτερη φορά.

Χαίρομαι όμως κ. Σανιδά για τη θέρμη με την οποία υποστηρίζετε τέτοιους μαφιόζους. Στις απειλές τους απάντησε το ΠΑΜΕ. Με κινητοποιήσεις σε όλη την Ελλάδα, πάλεψε για την επαναπρόσληψή μου, για να αναδειχτεί το θέμα και να μαθευτεί παντού. Απάντησε κ. Σανιδά το ΚΚΕ, που κατήγγειλε το γεγονός στη Βουλή και στην Ευρωβουλή. Απάντησε ο «Ριζοσπάστης» και ο «902», που με τα ρεπορτάζ τους έκαναν ευρύτατα γνωστή τη μεθόδευση της εταιρείας. Απάντησαν, τέλος, χιλιάδες κόσμου που στάθηκαν αλληλέγγυοι στην απόλυση ενός εργαζόμενου, κάνοντας ακόμα εκκωφαντικότερη τη σιωπή των κομμάτων, αλλά και των ΜΜΕ.

Από την άλλη κ. Σανιδά, τα «Τζάμπο», μέσω του ΣΕΛΠΕ, του εκπροσώπου των πολύ μεγάλων αλυσίδων καταστημάτων που έχουν τζίρο πάνω από 1 εκατομμύριο ευρώ, χρησιμοποίησαν την κυβέρνηση, την αστυνομία, κάνοντας δεκάδες συλλήψεις στις κινητοποιήσεις και τέλος τη δικαιοσύνη, με το λαμπρότατο παράδειγμά σας, για να ποινικοποιήσει τους αγώνες που δόθηκαν. Και όλοι αυτοί οι μηχανισμοί βρήκαν τον καιρό να κινητοποιηθούν για να πνίξουν όλους αυτούς τους εργάτες που αγωνίζονται, τη στιγμή που έχω καταθέσει μήνυση στην Εισαγγελία πριν από ένα μήνα και σιωπάτε!

Τέλος, κ. Σανιδά, θέλω να σας πω πως είμαι πολύ, μα πολύ περήφανος για την αλληλεγγύη που έδειξαν οι συνεπείς ταξικές δυνάμεις του ΠΑΜΕ. Θέλω να διαβιβάσω την ανένδοτη σιγουριά, τη δική μου και της τάξης μου, πως αν δεν είμαι εγώ αυτός τώρα που θα μπορώ να συνδικαλίζομαι και να διεκδικώ τα δικαιώματά μου ελεύθερα, θα είναι χιλιάδες εργάτες αύριο. Δε σας ζητώ να μου πείτε γιατί χαρακτηρίσατε τις κινητοποιήσεις μας ως «εγκληματικές». Στο βωμό του κέρδους τους θυσιάσατε για άλλη μια φορά τη δικαιοσύνη, όπως θυσιάστηκε ξανά η ενημέρωση του κόσμου από τα ΜΜΕ.

Ενα πράγμα είναι σίγουρο. Η εργατιά σήμερα μπορεί να βρίσκεται στριμωγμένη και να εκτελείται καθημερινά. Μα το αίμα αυτό που χύνεται, τα θανατηφόρα εργατικά «ατυχήματα», τα δάκρυα των απολυμένων μανάδων, τα ξεφυσήματα και το άγχος κάθε πατέρα, θα βρουν τη δικαίωσή τους. Θα βρουν τη δικαίωσή τους στην οργανωμένη, μαζική, ταξική δράση. Θα βρουν τη δικαίωσή τους σε ένα μέλλον που θα ορίζουν οι ίδιοι τη μοίρα τους, στη δική τους λαϊκή εξουσία και οικονομία.

Νίκος ΝΙΚΟΛΟΠΟΥΛΟΣ
Απολυμένος από το κατάστημα της πολυεθνικής «Τζάμπο»στη Βάρη

Η κατάσταση στη Ζάκυνθο και προετοιμασία του ταξικού κινηματος.

Είχα γράψει και παλιότερα για το zante και τη ζάκυνθο και αρκετοί θα θυμούνται την εκβιαστική απόλυση της εγκύου («’Η το “ρίχνεις” ή απολύεσαι») και τον αγώνα του εργατικού κέντρου ζακύνθου για αυτό το ζήτημα.

Ο χθεσινός Ριζοσπάστης είχε ένα άρθρο του συντρόφου Τάκη Στρούζα γεμάτο στοιχεία για τη ζάκυνθο και το ως προετοιμάζουν οι κομμουνιστές εκεί την απεργιακή αναμέτρηση και τα συλλαλητήρια στις

Στο δρόμο της ρήξης

Ο μεγαλύτερος κλάδος στη Ζάκυνθο είναι οι ξενοδοχοϋπάλληλοι, που εργάζονται εποχιακά, ανασφάλιστοι, βαθιά εκμεταλλευόμενοι. Η τρομοκρατία στους χώρους δουλειάς οργιάζει. Αυτοί που πιο οξυμένα βιώνουν στο πετσί τους τις εργοδοτικές αυθαιρεσίες είναι οι μετανάστες. Ενόψει της οικονομικής κρίσης η κατάσταση θα δυσκολέψει ακόμα περισσότερο. Ηδη στο νησί είναι 500 άνεργοι περισσότεροι από πέρσι. Το καλοκαίρι θα είναι λιγότερες οι προσλήψεις προσωπικού και θα μειωθεί η τουριστική περίοδος. Οι εργοδότες καλούν τους εργαζόμενους σε συναίνεση και υποταγή, προκειμένου να βγουν αλώβητοι από την κρίση.

Ανάλογη είναι η κατάσταση και στους άλλους κλάδους. Στις κατασκευές η δουλειά έχει πέσει κατακόρυφα τον τελευταίο 1,5 χρόνο. Στο εμπόριο και τα σούπερ μάρκετ επεκτείνονται οι ελαστικές μορφές απασχόλησης, τα σπαστά ωράρια και οι συμβάσεις ορισμένου χρόνου. Χαρακτηριστικό παράδειγμα στα σούπερ μάρκετ «Βερόπουλος», όπου πριν 2 μήνες, με τη δικαιολογία ότι έληξε η σύμβαση εργασίας, απολύθηκε συνδικαλίστρια, με απειλές ότι θα μπει στη μαύρη λίστα για να μην μπορεί να βρει δουλειά πουθενά. Σε όλα τα παραπάνω, η μεγαλοεργοδοσία έχει τις «ευλογίες» και τη στήριξη του αστικού κράτους που υπηρετούν πιστά τα κόμματα του κεφαλαίου ΝΔ - ΠΑΣΟΚ και του ευρωμονόδρομου. Ανάλογη δουλειά κάνουν και τα δεκανίκια τους, οι ξεπουλημένες ηγεσίες της ΓΣΕΕ και των Ομοσπονδιών Ιδιωτικών Υπαλλήλων και Ξενοδοχοϋπαλλήλων. Βάζουν πλάτη στο να περνούν τα αντεργατικά τους εκτρώματα. Το έδειξαν άλλωστε στην τελευταία συνάντηση που είχαν με την ηγεσία του ΣΕΒ.

Ο δρόμος της ρήξης, της σύγκρουσης με την εργοδοσία και την πολιτική που υπηρετεί τα συμφέροντά της είναι αυτός που πρέπει να ακολουθήσουν οι εργαζόμενοι, μέσα από τα ταξικά συνδικάτα, το ΠΑΜΕ. Μόνο έτσι μπορούμε να εμποδίσουμε την αντεργατική λαίλαπα. Αυτό είναι που φοβούνται πραγματικά. Γι' αυτό και στη Ζάκυνθο διώκουν 13 συνδικαλιστικά στελέχη. Τους ενοχλεί που αναγκάζονται να κάνουν υποχωρήσεις κάτω από την πίεση του ταξικού κινήματος και έχουμε τρανταχτά παραδείγματα στο νησί. Ομως αυτό που φοβούνται περισσότερο είναι, ενόψει της κρίσης, μήπως βγει η εργατική τάξη στο προσκήνιο, με προσανατολισμό την αντεπίθεση. Γι' αυτό και το συλλαλητήριο στις 17 Μάρτη έχει σημασία να είναι μαζικό ώστε να δημιουργούνται οι προϋποθέσεις για αλλαγή των συσχετισμών σε όλα τα επίπεδα προς όφελος της εργατικής τάξης και των άλλων λαϊκών στρωμάτων. Με την ίδια αποφασιστικότητα συνεχίζουμε τη μάχη και για την απεργία στις 2 του Απρίλη.

Τάκης ΣΤΡΟΥΖΑΣ
Πρόεδρος του Εργατικού Κέντρου Ζακύνθου