Βρισκόμαστε σε ένα πάρκιν, αισθητή η παρουσία της αστυνομίας με τζιπ και περιπολικά. Υπάρχουν άνθρωποι σε πηγαδάκια, ο ουρανός είναι συννεφιασμένος, καλό σημάδι για πορεία χωρίς να καούμε στον ήλιο. Παρόλ'αυτά αγόρασα ένα καπέλο της ΕΕΔΥΕ για να ενισχύσω και την επιτροπή. Κάποιοι σύντροφοι φτιάχνουν μπαστούνια από καλάμια για τους στηρίξουν στα επόμενα 44 χλμ.
Από το μεγάφωνο ακούγεται κάλεσμα σ'ένα σημείο του πάρκιν. Εκεί χαιρετίζονται οι αντιπροσωπείες που συμμετέχουν στη πορεία ανάμεσά τους ένας Γερμανός(δεν θυμάμαι από ποια οργάνωση) και μερικοί Τούρκοι που έχουν φτιάξει και ένα πανό. Ακόμη παραβρίσκονται ο γιος και ο εγγονός του Λαμπράκη και στον εγγονό δίδεται να κρατάει μια δάδα. 1 λεπτό σιγής και ξεκινάμε...
Πρώτη στάση κοντά στις 9.30 στην προτομή του Λαμπράκη στο Μαραθώνα. Τα συνθήματα έχουν αρχίσει "Όρκο στο Λαμπράκη, χρέος στη ζωή. Να φύγουνε οι βάσεις και οι Αμερικανοί". Ενός λεπτού σιγή και συνεχίζουμε...
Δεύτερη στάση πάλι σε προτομή του Λαμπράκη μέσα στην πρώην βάση που τώρα είναι αθλητικό και πολιτιστικό πάρκο. Μας μιλάει ο δήμαρχος Ν.Μάκρης, μας καλωσορίζει και βγάζει ένα δεκάρικο για αγώνες και αγωνιστές(sic). Στην είσοδο της βάσης μοιράζουν δωρεάν μπουκαλάκια νερό για τους ειρηνοδρόμους.
Επόμενη στάση είναι στη Ραφήνα όπου η αντιδήμαρχος μας λέει "Καλώς ήρθατε, Καλό δρόμο"!!! (Μικρή στάση πριν τη διασταύρωση νομίζω κάναμε στο σημείο που σκοτώθηκε ο Θανάσης Παπαρήγας.) εκεί(στη διασταύρωση) καθίσαμε λίγο παραπάνω, αρκετοί προμηθεύτηκαν τυρόψωμα για να πάρουν δυνάμεις. Βρίσκω μια συντρόφισσα από το νησί που ήρθε στην πορεία από Ραφήνα και συζητάμε, μέχρι την επόμενη στάση(Πικέρμι), με τη συζήτηση ούτε που κατάλαβα πως πέρασε η ώρα και φτάσαμε!
Άφιξη στη Παλλήνη τρεις το μεσημέρι, ξαπλώνουμε στα χόρτα στη σκιά και ακούμε τις ομιλίες. Ο Δήμος Παλλήνης είχε την πιο θερμή υποδοχή: μοίραζε νερό και αναψυκτικά, το χορευτικό του δήμου(μάλλον;) χόρεψε σε γνωστές μελωδίες του Μίκη Θεοδωράκη. Αρκετά εντυπωσιακή και με φαντασία η χορογραφία τους! Μετά από ξεκούραση μισής ώρας ξεκινάμε για Αγ.Παρασκευή για να συναντήσουμε το κύριο μέρος της πορείας
Φτάνοντας στην Αγ.Παρασκευή βλέπω μια πλατεία ΓΕΜΑΤΗ κόσμο. Αναζητώ με τα μάτια τους συμφοιτητές μου που θα μας συναντούσαν εδώ, και μην προσέχοντας μπροστά μου πέφτω πάνω στον... Πρωτούλη! (απ'ότι μου είπαν μετά, ήταν και η Αλέκα)
Αφού τους βρήκα, κάθισα στο δροσερό γρασίδι και ξεκούρασα λίγο τα πόδια μου...
Το μεγαλύτερο κομμάτι της διαδρομής είχε περάσει, αλλά έμεναν τα τελευταία δύσκολα μέτρα. Αρκετές φορές σκέφτηκα να μπω στο μετρό να πάω στο Σύνταγμα. Ευτυχώς που ήταν και οι σύντροφοι από τη σχολή για υποστήριξη!
1 comment:
Mπράβο,"επαγγελματική" η παρουσίαση...Ξανα-ξυπνάμε!!!
Post a Comment