Από το άρθρο στον Οδηγητή αυτού του μήνα προτείνονται κάποιες ταινίες για τα 95 χρόνια από τη μεγάλη Οχτωβριανή Επανάσταση.
Η μεγάλη Οχτωβριανή Επανάσταση άνοιξε το δρόμο για το πέρασμα της ανθρωπότητας «απ' το βασίλειο της ανάγκης στο βασίλειο της ελευθερίας». Η απελευθερωτική δύναμη του Οχτώβρη, εκφράστηκε τόσο στον πολιτισμό της νεαρής Σοβιετικής Ένωσης όσο και στον παγκόσμιο πολιτισμό. Μεγάλοι δημιουργοί, σ' όλο τον κόσμο, εμπνέυστηκαν απ 'την Οχτωβριανή Επανάσταση, έθεσαν το έργο τους στην υπηρεσία της εργατικής τάξης. Ένα μικρό κομμάτι από αυτήν την πολύ πλούσια δημιουργία που εμπνεύστηκε από τη νίκη της σοσιαλιστικής επανάστασης παρουσιάζεται παρακάτω
"Οχτώβρης", 1927 Γυρίστηκε για τα δεκάχρονα της Οχτωβριανής Επανάστασης.. Όπως και στο "Θωρηκτό Ποτέμκιν", δεν υπάρχει κεντρικός ήρωας, αλλά πρωταγωνιστεί η μάζα. Οι ηθοποιοί είναι ερασιτέχνες, επιλεγμένοι από τους δρόμος και τα εργοστάσια με αυστηρά τυπολογικά κριτήρια. Οι υπότιτλοι ενσωματώθηκαν στο μοντάζ ως ένα δυναμικό γραφιστικό στοιχείο. Ο Αϊζενστάιν εφάρμοσε στον "Οχτώβρη" τη θεωρία του για "διανοητικό μοντάζ", που στηρίζεται σε συσχετισμούς των εικόνων και σε μεταφορικούς συμβολισμούς των αντικειμένων.(με ελληνικούς υπότιτλους). Η ταινία είναι γνωστή και ως "Οι δέκα μέρες που συγκλόνισαν τον κόσμο" από το ομώνυμο βιβλίο του Τζον Ριντ.
"Γενική γραμμή", 1929 Η κλασική αυτή ταινία του μεγάλου σοβιετικού σκηνοθέτη Σεργκέι Αϊζενστάιν πραγματεύεται τον τιτάνιο αγώνα της νεαρής σοβιετικής εξουσίας για να μπουν οι βάσεις της σοσιαλιστικής οικοδόμησης και πιο συγκεκριμένα για τον αγώνα ενάντια στα απομεινάρια της αστικής τάξης στην πόλη και στο χωριό, το κίνημα της κολεχτιβοποίησης, την περίοδο 1929-1932, αλλά και την πάλη απέναντι στις δυνάμεις της φύσης και στις προλήψεις και δεισιδαιμονίες που παρέμεναν ριζωμένες στις απομακρυσμένες περιοχές της αχανούς Σοβιετικής Ρωσίας.(με αγγλικούς υπότιτλους) Η ταινία είναι γνωστή και ως "Το παλιό και το νέο"
Στον παρακάτω φάκελο θα ανέβουν οι προτεινόμενες ταινίες σιγά σιγά
Με αφορμή τις προτάσεις που επιμελήθηκε του Τμήμα Παιδείας της ΚΕ του ΚΚΕ, είπα να κάνω μια ανάρτηση που με χάσατε τόσο καιρό. και ξεκινάω από τις ταινίες που τις έχω πιο εύκαιρες! Οι ταινίες που προτείνονται είναι:
«Η ζωή είναι ωραία», Ρομπέρτο Μπενίνι. «Μεγάλος δικτάτωρ», Τσάρλι Τσάπλιν. «Τι έκανες στον πόλεμο Θανάση», με τον Θανάση Βέγγο. «Το μεγάλο κανόνι», του Θανάση Βέγγου. «Το Μπλόκο», Αδωνις Κύρου. «Ελα να δεις», Ελεμ Κλίμοφ. «Ο πατέρας του στρατιώτη», Ρέζο Τσχεΐτζε.
Με εξαίρεση την πολυπροβλημένη κατα τι ανιστόρητη ταινία "Η ζωή είναι ωραία" με τους αμερικάνους να έρχονται ελευθερωτές με τα τανκς βιάζοντας τα ιστορικά γεγονότα...αλλά αυτά γίνονται όταν την ιστορία δεν την καταγράφουν οι λαοί με την δική τους εργατική εξουσία «O μεγάλος δικτάτωρ» (ΗΠΑ, 1940, 125', η πρώτη ομιλούσα ταινία του
Τσάπλιν) αποτελεί μια ανελέητη πολιτική σάτιρα για την άνοδο του Χίτλερ
και του ναζισμού. Την προβολή της ταινίας στην Ευρώπη απαγόρευσαν οι
Χίτλερ, Μουσολίνι και Φράνκο, ενώ ήταν υποψήφια για 5 «Οσκαρ». Η σκηνή
που ο Τσάπλιν χορεύει μπαλέτο με την υδρόγειο θεωρείται μια από τις
κορυφαίες στιγμές της κινηματογραφικής ιστορίας. Πολύ αργότερα ο Τσάπλιν
έλεγε πως αν γνώριζε τότε την αληθινή διάσταση της ναζιστικής θηριωδίας
«δε θα μπορούσε να αστειευτεί με τη φονική της παράνοια». Πηγή:Ριζοσπαστης Μπορείτε να την κατεβάσετε(με υπότιτλους) ή να την δείτε(χωρίς υπότιτλους) «Ελα να δεις» (ΕΣΣΔ,
1985, 142')Το σοβιετικό αντιπολεμικό κινηματογραφικό έπος βασίζεται στην απερίγραπτη φρικαλεότητα των ναζί στη
Λευκορωσία το 1943, όπου κατέστρεψαν ολοσχερώς 618 χωριά, καίγοντας
ζωντανούς τους κατοίκους τους, κυρίως γυναικόπαιδα και ηλικιωμένους. Ο
Κλίμοφ, με συνταρακτικό τρόπο που παραπέμπει στις καλύτερες παραδόσεις
του σοβιετικού κινηματογράφου, δημιουργεί ένα έργο - καταδίκη του
φασισμού και του ιμπεριαλιστικού πολέμου. Πηγή:Ριζοσπαστης
«Μπλόκο»(1964), του σπουδαίου δημιουργού και θεωρητικού του Κινηματογράφου, συγγραφέα και αγωνιστή του ΕΑΜ, Αδωνι Κύρου.Η ταινία εξιστορεί τα αληθινά γεγονότα του Μπλόκου στην Κοκκινιά και τις γύρω περιοχές. Αναδεικνύει τον απαράμιλλο ηρωισμό του λαϊκού αγωνιστή. Ηρωισμό, που μόνο η ανυποχώρητη αντίσταση ενάντια στην καταπίεση μπορεί να καλλιεργήσει. Ο Κύρου θεωρούσε αυτήν την αντίσταση διαχρονικό καθήκον. Πηγή:Ριζοσπαστης (1)(2)
