1ο μέρος
2ο μέρος
3ο μέρος
4ο μέρος
5ο μέρος
και επίσης πολύ καλή η ανάλυση του συντρόφου μας του Θανάση Παπαρήγα που αναδημοσιεύει ο Erodotos
Ο Ισπανικός Εμφύλιος και τα Λαϊκά Μέτωπα
Το λεύκωμα είναι δομημένο ως εξής : έχει ένα κεφάλαιο (κείμενο και φωτογραφίες) για κάθε συνέδριο της ΚΔ και ένα για της περίοδο μεταξύ αυτών.
Στο κεφάλαιο 3.15 ΤΟ ΕΒΔΟΜΟ ΠΑΓΚΟΣΜΙΟ ΣΥΝΕΔΡΙΟ αναλύεται πως οδηγήθηκε η ΚΔ στη πολιτική του Λαϊκού Μετώπου, καθώς και πόσο καταστροφικό ήταν αυτό ήταν για την πάλη των ΚΚ στις συνθήκες του Β' Παγκοσμίου Πολέμου.
"Η ιστορία απέδειξε ότι η πολιτική του ΛΜ δεν μπόρεσε να ανταποκριθεί στους σκοπούς για τους οποίους διακηρύχτηκε. Δεν κατάφερε να εξασφαλίσει την ενιαία στάση των δυνάμεων που συμμετείχαν σε αυτό απέναντι στην άνοδο του φασισμού ούτε να εξασφαλισει μια ενιαία άτεγκτη στάση αυτών των δυνάμεων στις συνθήκες του Β' Παγκοσμίου Πολέμου, τη συμμετοχή τους στο αντιστασιακό κίνημα. Αυτό αποδείχτηκε στις περιπτώσεις του Λαϊκού Μετώπου στη Γαλλία και την Ισπανία. Κατ' αρχήν από την εχθρική στάση που κρατησε η κυβέρνηση του Λαϊκού Μετώπου του Λέο Μπλουμ απέναντι στην κυβέρνηση του ΛΜ της Ισπανίας. Και στις δύο περιπτώσεις (Γαλλία και Ισπανία) δυνάμεις που συμμετείχαν στο ΛΜ και τις κυβερνησεις δε δίστασαν σε κρίσιμες στιγμές να προχωρήσουν σε ανοιχτή επίθεση ενάντια στα ΚΚ. Έτσι το Γαλλικό ΚΚ τέθηκε εκτός νόμου από την κυβέρνηση του συμμάχου ριζοσπάστη Νταλαντιέ, ενώ οι σοσιαλδημοκράτες στην Ισπανία οργάνωσαν πραξικόπημα με στόχο το κτύπημα των κομμουνιστών και τη συνεννόηση με τον Φράνκο."
Στο κεφάλαιο λοιπόν 3.14 ΑΠΟ ΤΟ 7ο ΣΥΝΕΔΡΙΟ ΩΣ ΤΗΝ ΑΥΤΟΔΙΑΛΥΣΗ ΤΗΣ ΚΔ και στη δεύτερη ενότητα του (σελίδες 192-193) καταπιάνεται με τις "Κυβερνήσεις του Λαϊκού Μετώπου στην Ισπανία και οι Διεθνείς Ταξιαρχίες". Το κείμενο είναι κυρίως παράθεση γεγονότων χωρίς πολύ σχολιασμό.
"Η πρώτη κυβέρνηση [..] ήταν του Αζάνα(19 Φλεβάρη ως 12 Μάη 1936), [..] κυβέρνηση σχημάτισε ο Κασάρες Κιρόγκα[..](12 Μάη ως 18 Ιούλη 1936). Αυτές οι δύο κυβερνήσεις[..]. Όμως δεν πήραν κανένα μέτρο για την εκκαθάριση του κρατικού μηχανισμού (οι στρατηγοί Φράνκο, Μόλα κ.ά. παρέμειναν στις θέσεις τους, πολύ περισσότερο σε κατώτερα κλιμάκια). Παρά τη λαϊκή απαίτηση, δεν προχώρησαν στον εξοπλισμό του λαού."
"Έτσι στις 19 Ιούλη κυβέρνηση σχημάτισε ο Χοσέ Γκιράλ[..]. Όμως οι τρεις μέρες που χάθηκαν σε άσκοπες συζητήσεις για το αν θα έπρεπε να εξοπλιστεί ο λαός ή όχι έδωσαν στους φασίστες τη δυνατότητα να καταλάβουν 23 πόλεις."!!!
"Το Φλεβάρη του 1937, με ευθύνη ΚΑΙ των αναρχικών, έπεσε η Μαλάγα στα χέρια του Φράνκο και στη συνέχεια και άλλες πόλεις."
οι υπογραμμίσεις δικές μου