Μία παιδική ταινία κινουμένων σχεδίων μπορεί να περάσει πολύ περισσότερα από τη φιλία μεταξύ πατέρα και χαμένου γιου, τη δύναμη των Νεοϋορκέζων να επιβιώνουν παντού και την πραγματική αγάπη.
Ο λόγος για τη "Μαδαγασκάρη 2" και για τα ιδεολογήματα που προσπαθεί να περάσει σχετικά με τις κρίσεις(καπιταλιστικές κρίσεις παραγωγής) και το ξεπέρασμά τους καθώς και σχετικά με το ρόλο των συνδικάτων.
Ο Ριζοσπάστης είχε αναφερθεί κάπως αποσπασματικά σε μια φράση ότι η απεργία του συνδικάτου υποκινείται από τα "κομμούνια".
Λοιπόν το σκηνικό είναι το εξής, οι τρεις πρωταγωνιστές κάνουν αναγκαστική προσγείωση στη σαβάνα( το σύστημα) όπου βασιλιάς-αρχηγός(υποτίθεται "εκλέγεται") είναι ο πατέρας ενός από τους πρωταγωνιστές. Καθαιρείται αμέσως μετά από αρχηγός λόγω του γιου του.
Για να επισκευάσουν το αεροπλάνο οι "εργοδότες" προσλαμβάνουν όλο το "ειδικευμένο" εργατικό δυναμικό της σαβάνας(διαθέτουν αντίχειρες(!!!)-εργατική δύναμη να πουλήσουν). Αυτή η εκμετάλλευση οδηγεί μια ομάδα ανθρώπων να μείνει στη διπλανή ζούγκλα και να φτιάξει ένα φράγμα.
Αυτό το φράγμα οδηγεί στην "κρίση" δηλαδή την έλλειψη νερού στη σαβάνα και όλοι απευθύνονται στο νέο αρχηγό για τη λύση της. Επειδή οι "υπήκοοί" του θεωρούν ότι αδυνατεί να τη λύση αναζητούν τον παλιό αρχηγό(το ιδεολόγημα της δικομματικής εναλλαγής).
Σε κατάσταση κρίσης, εμφανίζεται και ένας τρίτος αρχηγός που εκμεταλλεύεται την άγνοια των υπηκόων σχετικά με τη κρίση και τους στρέφει στη μοιρολατρία και το μεταφυσικό ζητώντας τους θυσία για να έρθει νερό.(ξεπέρασμα της κρίσης)
Εντωμεταξύ ο γιος έχει ξεκινήσει για να ανακαλύψει την αιτία της κρίσης. Και το συνδικάτο του κλάδου επισκευής του αεροπλάνου έχει κατέβει σε απεργία για στοιχειώδη-αυτονόητα δικαιώματα που στην ταινία τα ξεφτιλίζουν(π.χ. προστασία της μητρότητας).
Επειδή για το γκρέμισμα του φράγματος(προσωρινό ξεπέρασμα της κρίσης) χρείαζεται το αεροπλάνο, οι πρωταγωνιστές εκβιάζουν τους απεργούς και γελάνε με τα αιτήματά τους και οι απεργοί προβάλλονται σαν εμπόδιο στο ξεπέρασμα της κρίσης.
Η ηγεσία του συνδικάτου με τη σειρά της εκβιάζει τους εργοδότες και έτσι δίνονται κάποιες παροχές από τους τελευταίους, αφήνοντας στο νεαρό-θεατή στρεβλή εικόνα για το πως γίνεται ο αγώνας και πως κατακτιούνται τα δικαιώματα.
Το φράγμα καταστράφηκε και το σύστημα γλίτωσε για μια ακόμα φορά το τομάρι του....μέχρι να ξανακτιστεί το φράγμα!
Η βασική αντίθεση κεφαλαίου-μισθωτής εργασίας δε λύθηκε και πως θα μπορούσε άλλωστε??!! αφού στην εξουσία γύρισαν πάλι οι παλιοί εκμεταλλευτές.
No comments:
Post a Comment