Ως επιστήμονας δεν μπορώ να πώ ότι αποδέχομαι πλήρως την ιδέα ενός θεού. Σίγουρα ακόμα υπάρχουν περιθώρια στη κοσμολογία για ένα θεό δημιουργό(που ρύθμισε με ακρίβεια τις αρχικές συνθήκες της δημιουργίας) ή ακόμα και για ένα θεό διαχειριστή(administrator) ενός σύμπαντικού υπολογιστή που καθορίζει στα όρια τις πιθανοτήτες των κυματοσυναρτήσεις..
Αλλά όλα αυτά μοιάζουν απόμακρα, καθημερινά σε δυσκολίες προτιμώ να στρέφομαι σε ένα φανταστικό φίλο, είναι ένας θεός προσωπικός όχι καθολικός. Λίγο πιστευτό μου φαίνεται κάποιος τόσο ισχυρός που ελέγχει τις τύχες όλων να ασχοληθεί με ένα προσωπικά. Ο φανταστικός φίλος έχει ισχύ τα όρια των αισθήσεών μου και όλα όσα με επηρεάζουν σχεδόν άμεσα. Ένας τέτοιος "φίλος" που στρέφομαι μπορεί να είναι ο άνεμος...
Ο κάθε είδους άνεμος από το απλό φύσημα μέχρι την μεγαλύτερη καταιγίδα, ένας θεός πότε μικρός και αδύναμος, πότε πανίσχυρος. Μπορεί να σε χαιδεύει απαλά και να σε δροσίζει μια ζεστή μέρα ή να σε παγώσει και να σε παρασύρει στο θάνατο στις πολικές περιοχές ή στους ανεμοστρόβιλους και τις καταιγίδες.
Παίρνω πολύ δύναμη όταν απευθύνομαι σε αυτόν τον "φίλο" γιατί μπορεί πολύ απλά μια απαλή αύρα να είναι η απάντηση και η υποστήριξη που μου προσφέρει.
